Skip to main content

सपना–२: ‘हूलदङ्गामा मलाई पनि गोली लाग्यो’



( मितिः २०६३ भदौ १९ गते । )

म आफ्नै घरमा थिएँ, जहाँबाट मैले मेरो क्याम्पसको क्लास धाउने निर्णय गरेँ । म ड्रेस लगाएर तयार भएँ । मेरो लागि सर्ट एकदमै छोटो भइराखेको थियो ।

म मेरो बुवासँगै यो यात्रा थाल्छु । कसरी धरान पुगँे, पत्तो छैन । त्यसबेला मैले एकजना साथीको मागेर बजाउँदै गरेको गिटारको तार चुँडिएको सम्झेँ अनि हामी त्यहाँको एउटा पुस्तक पसलमा तार किन्न गयौँ । उक्त पसलमा थुप्रै कालो गिटारहरु पनि झुण्ड्याइएका थिए, जसले पहाडमा छोडिएको आफ्नै कालो गिटारको याद पनि दिलाइरहेको थियो । दुर्भाग्यवश हामीले तार नपाएपछि मेरो नौलो यात्रा सुरु हुन्छ भने बुवासँगको यात्रा यहि समाप्त हुन्छ ।

वास्तबमा म क्याम्पसतिर गइरहेको हुन्छु तर मैले बाटो बिराएँ कि भनेर कता–कता डराइराखेको थिएँ ।  बाटोमा हुलदंगा थियो, जहाँ जुलुस भइराखेको थियो । म पनि कसैको पक्ष लिएर नारा लगाउन थालेँ । अकस्मात् त्यहाँ फायरिङ चल्न थाल्यो । थुप्रै मान्छेहरु ढल्न थाले, मलाई पनि मेरो देब्रे काँधमा गोली लाग्यो; अनि म पनि ढलेँ । त्यहाँ डर–त्रासले मानिसहरु तितरबितर हुन थाले र म सँगै घाइतेहरुको चित्कार सुनियो । हामीलाई गोली हान्नेहरु हाम्रै छेऊ हुँदै गए ।

‘उद्धार टोली आउँदैछ, अनि तिमीहरुको उपचारका लागि हस्पिटल पु¥याइनेछ.....’ यो कसैको आवाज थियो, अनि म उठेर हिँड्न थालेँ । मेरो घाऊ एकदमै दुखिराखेको थियो । म उद्धार टोलीलाई पर्खिनबस्ने विचार गरेँ । जब फर्किँदै थिएँ, त्यहाँ बाटैमा एउटा स्कूल रहेछ । म मेरा पूराना साथीहरुसँग त्यहाँ भेट्छु । नरेन्द्रले तलदेखि माथिसम्म सेतो वस्त्र लगाएको थियो । शर्मिला र रौशन पनि केही पर बसिराखेको देख्छु, तर उनीहरुसँग म बोल्न पाउँदिन । अनि मेरो दुखिराखेको घाउको पीडालाई सहँदै अगाडि बढेँ ।

‘डाँकाहरु आउँदैछन् है छिटो भाग्नु ’ यो कोही चिच्याएको आवाज थियो अनि म पछाडी फर्केर हेरेँ । तीनचार जना मान्छेहरु मतिर आउँदै थिए । मेरो अगाडि ठूलो जंगल थियो, मेरो साथमा एकजना अपरिचित साथी पनि रहेछ । मेरो साथी उकालो लाग्यो भने म चाँहि ओरालेतिर कुदेँ । यो कुरा प्रष्ट थियो कि हामी निर्दोष थियौँ ।
म गएर एउटा रुखको फेदमा लुकेँ । डाँकाहरु आइपुगे अनि उकालो जाने साथीलाई खेद्न थाले । म लुकेको ठाऊँ एकदमै भीरको शिरमा थियो । मैले माथितिर हेर्दा दुइटा खैरो रंगका कुकुरहरु मतिर हेर्दै थिए । एउटा मोटो थियो भने अर्को स्याल जस्तै थियो । अति तिनीहरु झम्टिँदै मतिर आए । तर म त्यो ओरालोमा अलिकति छलिएर खुट्टा सारेँ । उनीहरुको वेग अति धेरै भएकोले रोकिन सकेनन् , र भीरबाट तल खसे ।

त्यसबेला मेरो लुगाहरु एकदमै भताभुङ्ग भइसकेका थिए । कतै फाटेको, कतै उध्रेको थियो । अब त्यहाँ मबाहेक अरु कोही थिएन । अनि म माथि बाटोमा उक्लेर घर फर्किने निर्णय गरेँ .................। 

Leave Your Comments Here!

Popular Posts

क्रिश्चियन युवतीहरुसँग लभ गर्ने गैह्र–क्रिश्चियन साथीहरुले बुझ्नैपर्ने कही कुराहरुः

के तपाईँको कुनै क्रिश्चियन केटीसँग लभ परेको छ ? जबकि तपाईँ एक गैह्र–क्रिश्चियन हुनुहुन्छ । क्रिश्चियन सुन्दरीहरुसँग लभ गर्ने गैह्र–क्रिश्चियन साथीहरुले बुझ्नैपर्ने कही कुराहरुः कोही–कोहीले चर्चमा गवाही बाँडेको सुनेको छुः ‘म सुरु–सुरुमा चर्च केटीहरु हेर्नमात्र जान्थेँ; तर पछि–पछि मैले येशूलाई विश्वास गरेँ; यसरी मैले प्रभुलाई पाएँ ।’ ओहो ! क्याबात ! यस्तो पनि हुन्छ र ? अवश्य हुनसक्छ । साँच्चै केटी हेर्ने नियतले नै चर्च जाने हो भनेता सँधै राम्रो मौका हुनसक्छ; किनकी प्रार्थनाको बेलामा सबैले आँखा चिम्लिने गरिन्छ । उत्निखेर आफूले चाँहि आँखा ठूला–ठूला पारेर चारैतिर जता हेर्न मन लाग्यो उतै हेर्न कसले रोक्ने ?

श्रीमाया आमाको जीवन

कोशीको पानी यो जीन्दगानी सलल जाइजान्या हौ हजुर ! आमाको कोखमा बास मात्रै लिए नि,  कुन देशको मरण हौ हजुर ! ‘नेपथ्य’को यहिँ गीतजस्तै एउटा जीवन देखेँ मैले । लियो टाल्सटायको ‘मानिसलाई कति जमिन चाहिन्छ ?’ नामक रुसी कथामा ‘प्याखोभ’लाई अन्तिममा उसलाई चाहिएको जति जमिन मिल्दछ, तर आफूलाई चाहिएको जति जमिन नपाएको जीवन पनि देखेँ मैले । उहाँलाई सबैले श्रीमाया आमा भन्थे, बडहरा बस्ने आमा भन्थे । म इटहरी बस्न थालेको समयदेखि नै उहाँलाई बेला–बेलामा चर्चमा सँगतिमा आउनुभएको देखेको थिएँ । उहाँ बलबुताले सकुन्जेल चर्च आउनुभयो, तर केही दिन अघि सदाको लागि अस्ताउनुभयो, सायद तुरहीको आखिरी आवाजसम्म ।

गाऊँ घरतिरको एकहप्ते बसाइ (संस्मरण)

धेरै समय पछि गाऊँ फर्केको थिएँ । मण्डली परिवारसँग राम्रो सँगति गर्न पाईयो । परमेश्वरका राज्य बढ्दो छ, बरु छेऊछाऊका मानिसहरु मौन छन्; तर टाढा–टाढाबाट मानिसहरु प्रभुमा फर्केका रहेछन् । घरमा २३ धार्नीको सुँगुर काटिएको रै’छ, पछि म बसुञ्जेल २ वटा गिरिराज भाले सिद्धयाइए । आहालेमा एउटा अनि डोडेनी मामाघरमा एउटा गरेर जम्मा ४ वटा लोकल–गिरिराज भालेहरु चामचुम पारियो दशैँका अवसरमा । घर पुगेको तेस्रो दिन भैसी सुत्केरी भईन्, बिगौति दुध खुब खाइयो, दुधले मुख कुल्ला गरियो । निबुआ र काँक्रा फर्सीको दानाको छोपसँग साँधेर बजाइयो, यो अन्तिम वाक्य देख्दा सायद तपाईँहरु कत्ति जनाको मुख रसाईसकेको हुनुपर्छ । भोराम पाखातिर गएर एक–दुई भारी घाँस काटेर ल्याउने विचार थियो, तर पार्ईएन । वाइली तिर जान पाइएन, फकुल दार्बुतिर जाने रहर अधुरै रह्यो । तर कल्पुम तिर गएँ, कक्षा ३ सम्म पढेको स्कुल घुमेँ, बालापनको यादहरु आँखाभरि नाचे । ब्ओकुला फुटबल मैदान तिर गएँ, पिङ्ग खेलेँ, रमाएँ । सकेसम्म गाउँका यादहरु मोबाइलमा खिँचे । कतिपय तस्वीरहरु तपाईँहरुले देखिसक्नुभएको छ ।

सुन्दरताको बारेमा केहि कुरा...

Photo of the girl is taken from Google. Thanks!  कसलाई मन नहोला सुन्दर नदेखिने ! को नराम्री हुन चाहन्छ ? बरु ब्युटी पार्लर धाएर होस्; ब्युटीप्लस एप चलाएर होस् वा अलिक कडा रुपमा भन्दा मैदाको पिठो घसेर नै किन नहोस ? सबैलाई ह्याण्डसम हुनुपरेको छ । सबलाई ब्युटीफुल हुनुपरेको छ । तर कतिपय स्मार्ट र आदर्शवान मानिसहरु भन्ने गर्छन् ‘अनुहार राम्रो भएर के गर्नु ? व्यहोरा पो ठीक हुनुपर्छ नि !’ अति राम्रो कुरा मान्छेको सुन्दरता जस्तोसुकै होस्, व्यहोरा ठीक हुनुपर्छ; चरित्र राम्रो हुनुपर्छ । तरपनि मानिसहरु जीऊ पूरै घनश्याम वर्णको भएप नि अनुहारको भाग जत्तिलाई गोरो बनाउन प्रयास गर्न छोडेका छैनन् । वास्तवमा सबै मानिस राम्रा छन् । सबैको आ–आफ्नै सुन्दरता छ । तर कतिपय अवस्थामा सुन्दरता; छालाको गोरोपनबाट नापिन्छ । यहाँ कोही काला छन्, कोही हल्का काला; अनि गहुँगोरो, गोरो र अति गोरो पनि । गोरोपन टल्किने नै; लगभग खुइल्याए जत्तिकै ।

समाधान नहुने समस्याहरु (आखिरी घडीहरु)

यो संसार शैतानको हातमा छ भन्दा थुप्रै विश्वासीहरुलाई अपत्यारिलो र अस्वीकार्य हुनसक्छ । तर बाइबलका केही खण्डमा यस कुराको ठोकुवा गरिएको छ । यदि यो संसारमा शैतानको शासन नभएको भए परीक्षाको समयमा प्रभु येशुलाई ‘म यो सारा अधिकार र यिनको गौरव तपाईलाई दिनेछु, किनभने यी सबै मलाई सुम्पिएका छन्, र म जसलाई इच्छा गर्दछु, त्यसलाई दिँदछु । तपाईंले मलाई दण्डवत गर्नुभयो भने यी सबै तपाईंका हुनेछन् (लुका ४ः६–७)’ भनेर कसरी भन्न सक्थ्यो र ! यो कुरा यशैया १४ः१२–१५ पदसँग पनि सम्बन्धित छ, जसमा शैतानलाई यसरी सम्बोधन गरिएको छः ‘तँ कसरी स्वर्गबाट खसेको छस्, ........तँ....भुइँमा खसालिएको छस्, ......तँ चिहानसम्म खाडलको तल्लो गहिराईसम्मै होच्याइस् ।’ स्वर्गको आफ्नो अधिकार गुमाएपछि शैतान संसारको शासक भएर बसेको छ । बाइबलका यी (युहन्ना १२ः३१, युहन्ना १४ः३०) पदहरुलाई हेर्ने हो भने प्रभु येशुले पनि शैतानलाई संसारको शासक भनेर सम्बोधन गर्नुभएको छ ।