sumanjaba.blogspot.com

Tweet ( मितिः २०६३ भदौ १९ गते । ) म आफ्नै घरमा थिएँ, जहाँबाट मैले मेरो क्याम्पसको क्लास धाउने निर्णय गरेँ । म ड्रेस लगाएर तयार भएँ । मेरो लागि सर्ट एकदमै छोटो भइराखेको थियो । म मेरो बुवासँगै यो यात्रा थाल्छु । कसरी धरान पुगँे, पत्तो छैन । त्यसबेला मैले एकजना साथीको मागेर बजाउँदै गरेको गिटारको तार चुँडिएको सम्झेँ अनि हामी त्यहाँको एउटा पुस्तक पसलमा तार किन्न गयौँ । उक्त पसलमा थुप्रै कालो गिटारहरु पनि झुण्ड्याइएका थिए, जसले पहाडमा छोडिएको आफ्नै कालो गिटारको याद पनि दिलाइरहेको थियो । दुर्भाग्यवश हामीले तार नपाएपछि मेरो नौलो यात्रा सुरु हुन्छ भने बुवासँगको यात्रा यहि समाप्त हुन्छ । वास्तबमा म क्याम्पसतिर गइरहेको हुन्छु तर मैले बाटो बिराएँ कि भनेर कता–कता डराइराखेको थिएँ ।  बाटोमा हुलदंगा थियो, जहाँ जुलुस भइराखेको थियो । म पनि कसैको पक्ष लिएर नारा लगाउन थालेँ । अकस्मात् त्यहाँ फायरिङ चल्न थाल्यो । थुप्रै मान्छेहरु ढल्न थाले, मलाई पनि मेरो देब्रे काँधमा गोली लाग्यो; अनि म पनि ढलेँ । त्यहाँ डर–त्रासले मानिसहरु तितरबितर हुन थाले र म सँगै घाइतेहरुको चित्कार सुनियो । हामीलाई ...

Tweet ( मितिः २०६३ साउन १९ गते ) म कहाँबाट घरमा पुगेँ, त्यो मलाई थाहा छैन; तर यो प्रष्ट छ कि म कतै टाढादेखि भर्खर मात्र घरमा आईपुगेको छु । अनि मैले सम्झेँ पेकुमा क्यारोल भइरहेको कुरा । अनि म त्यहाँ जानको लागि तयार भएँ । हिँडेको मलाई याद छैन, एकैचोटि म आहालेमा समुयलको घरमा पुग्छु, त्यहाँका मान्छेहरु आ–आफ्नै काम गरिरहेका हुन्छन् । मैले सोधेँ–‘तपाईंहरु जानुहुन्न ?’ यस प्रश्नको उत्तर म पाउँदिन । ‘जानुहुन्छ भने जाउँ है !’ भन्दै म त्यहाँबाट हिँडे । झमक्क साँझ परेको छ, तर म जोशसाथ त्यो नौलो यात्रा थाल्दैछु.... । जब म हिँडिरहेको थिएँ..............बाटोमा मभन्दा माथितिर डिलहरुमा थुप्रै मान्छेहरु बसिरहेका थिए, मैले सोचेँ–‘यिनीहरु कतै खाउमो (भोज)मा गएका होलान् ।’ जसहरुका माझमा मेरो साथी मोहनलाई पनि देखेँ । आखिरमा थाहा भयो, कि उनीहरु कुनै मेलामा गइरहेका रहेछन् । हामी हुलमुल भएर हिँड्न थाल्यौँ । मैले विचार गरेँ, सायद अहिले पेकुको घनेशको घरमा क्यारोल भइरहेको होला ! तर............जब हामी खुला ठाऊँमा आइपुग्यौँ, मैले देखेँ कि पेकु गाऊँ मैले सोचेजस्तो थिएन । क्यारोल अबिराजको घरमा भइरह...