१. ‘वल्र्डभिजन इन्टरनेशनल नेपाल’मा इन्टर्नशिपः
‘वल्र्डभिजन इन्टरनेशनल नेपाल’को इन्टर्नशिप कार्यक्रम अन्तर्गत बाल स्पोन्सरशिप अफिसरको छत्रछाँयामा रहि बाल स्पोन्सरशिपको बारेमा एकवर्ष सिक्ने मौका पाएँ । वर्षभरिमा नेपालका विभिन्न ठाऊँका अन्य इन्टर्न साथीहरुसँगको छोटो समयका भेटघाटहरु अत्यन्तै रोमाञ्चक रह्यो । यो अवधिभर थुप्रै मानवीय व्यवहारहरुको बारेमा परिचत हुने मौका पाएँ । अग्रजहरुबाट पाएको माया साथै सहानुभूतिको लागि एकदमै ऋणी छु; उहाँहरुले मलाई सँधै सकरात्मक प्रभाव पार्नुभयो र मेरो जीवनमा केही न केही मूल्य थप्ने प्रयास गर्नुभयो ।
यो सिकाईको अवधिभर मैले सम्झनुपर्ने तथा धन्यवाद दिनुपर्ने अग्रजहरु थुप्रै हुनुहुन्छ । सबैलाई धेरै–धेरै धन्यवादको साथमा आभार प्रकट गर्न चाहन्छु । केही व्यक्तिहरुलाई यहाँ सम्झन चाहन्छुः
सुदिप श्रेष्ठः उहाँ मेरो सुपरभाइजर हुनुहुन्थ्यो । उहाँको छत्रछाँयामा रहेर एक वर्ष मैले वल्र्डभिजनको बाल स्पोन्सरशिप सम्बन्धि विभिन्न विषयमा सिक्ने मौका पाएँ । त्यो भन्दा बढि उहाँ मेरो लागि एक अभिभावक जस्तै र साथी जस्तै भएर प्रस्तुत हुनुभयो । उहाँ जहाँ जानुभयो; मलाई त्यहिँ लानुभयो । अफिसियल कुरामात्र नभएर व्यक्तिगत भावनाका कुराहरु पनि हामी बाँडचुँड गथ्र्यौँ । अफिसमा गर्नुपर्ने कामहरु जति सिकाउनुभयो त्यो सबै भुल्न सक्छु तर म उहाँलाई भुल्न नमिल्ने र नसक्ने एउटै कारण के छ भने उहाँले मलाई सँधै आफ्नो परिवारको एक सदस्य झैँ व्यहार गर्नुभयो । आत्मीयता दर्शाउनुभयो ।
लक्ष्मेश्वर महतोः ती समयमा उहाँ वल्र्डभिजन सुनसरी एडीपीमा म्यानेजरको रुपमा कार्यरत हुनुहुन्थ्यो । उहाँ अत्यन्तै जोशिलो मान्छे र कुनैपनि हालतमा विजय प्राप्त गर्नुपर्छ भन्ने धारणाको मान्छे । यद्यपि मैले अनुरोध गरेका कामहरुमा उहाँले कहिल्यै रोक्नुभएन । उहाँ बाइबलीय ज्ञानमा र आत्मिक रुपमा एकदमै बलियो मान्छे
। उहाँले आफूमुनिका अन्य स्टाफहरुसँग सँधै राम्रो सम्बन्ध स्थापित गर्नुभयो । सबै स्टाफहरुले उहाँलाई सँधै एक हाकिमभन्दा पनि माथि एक अभिभावकको रुपमा हेरे । पछिल्ला दिनहरु; वल्र्डभिजनबाट बिदाई हुनु अगाडिका समयहरुमा उहाँ केही तनावमा हुनुहुन्थ्यो । सायद उहाँले त भुल्नुभयो होला ! एकपटक हामी दुईमात्र हुँदा उहाँको मुखबाट केही गुनासो फुत्किरहेका थिए । उहाँ भन्दै हुनुहुन्थ्योः ‘म परमेश्वरसँग यति धेरै प्रार्थना गरिरहेछु, तर पनि किन ममाथि यो सब भइराखेको छ ?’ त्यतिखेर मैले उहाँको लागि गर्नसक्ने कुरा केही पनि थिएन । ती दिनमा हामी चितवनमा थियौँ; केवल उहाँसँगै प्रार्थनामा सहभागी भएँ । तर अहिले परमेश्वरले उहाँलाई अझ उत्तम ठाऊँहरुमा उत्तम जिम्मेवारीहरु दिनुभएको छ ।
हरिप्रकाश चन्द (अग्निपुञ्ज)ः उहाँले छोटो समयमा ममाथि ठूलो प्रभाव पार्नुभयो; मभित्र एउटा गहिरो छाप छोड्नुभयो । विस्तृत कुरा पछि लेखुँला । वल्र्डभिजनमा इन्टर्नशिपको छनौटको लागि मेरो अन्तर्वार्ता लिने दुई
व्यक्तिमध्ये उहाँ एकजना हुनुहुन्थ्यो । उहाँको बिदाइको बेला थुप्रै भोलन्टियर भाईबहिनीहरुको गला अवरुद्ध थियो । उहाँ जुन गा.वि.स हरुमा काम गर्नुभयो; त्यहाँका मानिसहरुले उहाँको बारेमा एउटा साक्षी दिएः ‘अग्नि सर, तपाई प्रायः मुस्कुराइरहनुहुन्छ । तपाईं रिसाउनुभएको हामीले कहिल्यै देखेनौँ ।’ उहाँ अहिले आफ्नो सपनालाई खेद्दै जीन्दगीको उकालोमा दगुर्दैहुनुहुन्छ ।
रविन तामाङः उहाँ वल्र्डभिजनमा इन्टर्नशिप कोर्डिनेटरको रुपमा कार्यरत हुनुहुन्छ । उहाँसँगको सुरुवाती वार्तालापहरु र उहाँलाई मैले हेर्ने दृष्टिकोण एकदमै रोचक छ । इमान्दारसाथ लेख्ने हो भने उहाँलाई भेट्नु अघि
उहाँप्रति मेरो नकारात्मक धारणा थियो । तर पछि सबै कुराहरु राम्रो हुँदै आयो । भेटपछि उहाँ घिऊजस्तै मान्छे रै’छ भन्ने कुरा जान्न पाएँ । उहाँसँगको सवालमा पछिल्लो समय उहाँसँग चितवनको राप्ती किनारमा बेलुकाको समयमा गफिँदै हिँडेको पलहरुलाई म सबभन्दा बढी ‘मिस’ गर्छु ।
तारा तावा लिम्बुः सुनसरी एडीपीका इन्टर्नहरुले आयोजना गर्नुपर्ने कार्यक्रममा उहाँले विशेष सहयोग गर्नुभयो । उहाँ अत्यन्तै सक्रिय मान्छे । कुनैपनि कार्यक्रम आयोजना गर्दा कार्यक्रमको गुणस्तरको लागि मरिमेट्ने उहाँको बानी छ । कसैले गरेको कामकुराप्रति तुरुन्त प्रतिक्रिया दिने उहाँको बानी साह्रै मनपर्छ । सामाजिक कामप्रति उहाँ देखाउनुभएको तत्परता र लगनशीलता एकदमै प्रेरणादायी छ ।
गोविन्द पौडेलः उहाँ वल्र्डभिजनको नेशनल अफिसको CB (Capacity Building) स्पेशलिस्ट । मेरो हेराईमा उहाँ साँच्चै सहजकर्ता हुनकै लागि जन्मेको मान्छे । उहाँ मनमा काँडा बिझ्ने गरि बोलिसकेपछि फेरि
त्यसलाई कसरी मलमपट्टी लगाउनुपर्छ भनेर जान्ने एकदमै सिपालु चतुर मान्छे । उहाँले दिनुहुने थुप्रै प्रशिक्षणहरुमा सहभागी भएको छु । पछिल्लो समय ‘नेपान’ले आयोजना गरेको Community Facilitation & Resource Mobilization Training मा उहाँले दिनुभएको प्रशिक्षणमा सहभागी भएको थिएँ । थुप्रै सहजकर्ता तथा प्रशिक्षकको कक्षामा बसेको छु; तर सिकाउने कला र प्रस्तुतीमा मलाई सबभन्दा बढी प्रभाव पार्ने व्यक्ति उनै गोविन्द पौडेल हुन् ।
२. स्नातक लेभलको आफ्नो अध्ययन पूरा गरेँः
सिक्किम मनिपाल युनिभर्सिटीबाट BCA (Bachelor in Computer Application) सकाएँ र अहिले स्तातकोत्तरको लागि बाटो हेर्दैछु । यस अध्ययन पूरा गर्नको लागि परिवारप्रति एकदमै आभारी छु; खानु–बस्नु बाहेक मात्र पनि कलेज र युनिभर्सिटीलाई बुझाउनुपर्ने २ लाख २० हजार भन्दा बढी रकम मेरो लागि जुटाइदिनुभएको लागि । यो पाठ्यक्रम सबै इन्डियाको भएपनि नेपालमै बसेर पढ्न मिल्ने एकप्रकारको डिस्ट्यान्स एजुकेशन हो । यो अध्ययन पूरा गर्न सहयोग गर्नुहुने सबै शिक्षक, सल्लाहकार तथा साथीहरुप्रति एकदमै धन्यवादी छु र विशेष आभार प्रकट गर्न चाहन्छु । यो कोर्स पढ्न चाहनेलाई मेरो व्यक्तिगत सुझाव यहि छ कि यदि तपाई सिक्किम मनिपाल युनिभर्सिटीबाट कुनैपनि स्नातक गर्न चाहनुहुन्छ भने कि सिक्कम नै जानुस वा काठमाडौँको L.B.E.F कलेजमा पुग्नुस् । किनकी मैले सिमित स्रोत र साधनको कारणले थुप्रै अनावश्यक बाधा अड्चनहरुको सामना गर्नुप¥यो ।
स्नातक लेभलको पढाइको कुरा गर्दै गर्दा मैले भुल्नै नसक्ने व्यक्ति हुनुहुन्छः निरोज पौडेल । उहाँ कम्प्युटर प्रोग्रामिङ्ग शिक्षकको रुपमा कलेजमा आउनुभएको थियो । यो मेरो पढाइलाई अर्थपूर्ण बनाउन उहाँको ठूलो
योगदान छ । आजभोली पनि उहाँसँग थुप्रै सल्लाहहरु लिने गरेको छु । दमक बसाइको पछिल्लो लगभग ६ महिनाजति हामी एउटै घरमा डेरा बसेका थियौँ । कतिपय हामी सँगै खान्थ्यौँ; सँग दगुर्न जान्थ्यौँ; गफ भन्ने कुरो कति भए; उहाँको बारेमा सबै मलाई थाहा थियो अनि मेरो बारेमा उहाँलाई । विशेष गरि रोमान्टिक गफहरु धेरै भए ।
उहाँ कम्प्युटर प्रोग्रामिङ्गको सबै क्षेत्रमा दक्ष हुनुहुन्छ; जस्तैः सी, सी सार्फ, भीभी डट नेट, पीएचपी आदि, इत्यादि । उहाँमा लुकेको अर्को कला भनेको फुर्सदमा पेन्टिङ्ग हो । उहाँ मानिसहरुको फोटोको स्केच जस्ताको तस्तै उतार्ने क्षमता राख्नुहुन्छ ।
३. भाईको ब्रिटिश आर्मीमा भर्तीः
भाई माइला ब्रिटिश आर्मीको छनोटमा सफल भए । अहिले उनी युकेमा चौँथो महिनामा तालिम गर्दैछन् । सेन्ट्रल सेलेक्सनको लागि पोखरामा छिरेपछि केही खबर पाउन गाह्रो हुने । अन्तिम फाइनलको दिन सिँगापुर पुलिसमा कार्यरत दाजु मोहनसँग फेसबुकमा च्याट हुँदैथियो । कमल लाहुरे पास गरेको खबर सबभन्दा सुरुमा उनैले सुनाए । यो खबरले हामी परिवार एकदमै हर्षले विभोर भयौँ । उनी लाहुरे हुन कति आवश्यक थियो भन्ने कुरा सबै यहाँ भन्न त सक्दिन; तर उक्त दिन हामी परमेश्वरलाई धन्यवादको प्रार्थना चढाउँदै धेरैबेर खुशीले रोयौँ ।
उनी यसको अघिल्लो पटक इन्डिया आर्मीको लागि भिडेका थिए । छनोट प्रक्रिया सजिलो थिएन । इन्डिया आर्मीमा भिड्दा रनिङ्ग पास गर्नु चमत्कार जस्तै हो । उनी सबै कुरामा पास हुँदै गए । सबै प्रक्रिया पूरा भयो । अनि अन्तिम फाइनल रिजल्ट कुर्न महिनौँ लाग्यो । अन्त्यमा रिजल्ट आयो । भाई रिजल्ट हेर्न धरान पुगे । तर बिडम्बना ! लिस्टमा उसको नाम त थियो तर माता–पिता र ठाऊँको नाम अर्कैको थियो । पछि सुन्नमा के आयो भने; इन्डियामा भर्ती हुनेहरुको लागि जिल्लाले सिफारिस दिनुपर्छ । जिल्लाबाट भर्ती हुनेहरुको सिफारिस गरेको नाममा भाइको नाम त थियो रे, तर धरानको रिजल्टमा परिणाम तितो भयो ।
तर आखिरमा उनलाई परमेश्वरले अझ उत्तम ठाऊँमा लानुभयो ।
अब लाहुरेमा रुचि भएकाहरुलाई एउटा सल्लाह यो छ कि ब्रिटिश आर्मी हुनलाई भिड्न अघि तालिममा हुने खर्च बाहेक अरु पैसा पेल्नुपर्दैन । जो सक्षम छ, योग्य छ, उनी ब्रिटिश आर्मीको छनौटमा पर्ने सम्भावना हुन्छ । पोखरामा सेन्ट्रल सेलेक्सनमा छिरेपछि पैसा तिरेर कोही पनि लाहुरे भएका छैनन् । लाहुरे हुनेले जसले अगाडि पैसा कसैलाई घुस स्वरुप ख्वाएको छ भने सत्य कुरा यही हो कि ऊ पैसा बुझाएको कारणले लाहुरे भएको होइन । तर यो नियम सिँगापुर पुलिस र इन्डिया आर्मीमा भि
ड्दा लागु नहुने कुरा पनि यहि साल थाहा पाइयो ।
४. आफ्नै ब्लगको सुरुवातः
म थोरै रुपमा अन्तर्मुखी स्वभावको मानिस भएकोले मनमा उकुसमुकुस भएको कुरा लेखेर व्यक्त गर्न सजिलो लाग्छ । हुनसक्छ कुनै माध्यमद्वारा; कहिले कविताको रुपमा, सँस्मरणको रुपमा, लेखको रुपमा वा अन्य रुपहरुमा पनि । उकुस–मुकुस के सम्म हुन्छ भने राति देखेको सपना पनि बिहान कसैलाई भन्न पाइँन भने डायरीमा लेख्न थालिहाल्छु । थुप्रै सपनाहरु लेखेको भए पनि पोष्ट केही मात्र गरेको छु । कहिलेकाँही मानवीय कमजोरीहरुको वृत्तान्त लेख्नुप¥यो भने कथा वा दन्त्य कथाको रुपमा उतार्छु । ताकि दोषीलाई समेत चोट नपुगोस् तर उसले गरेको गल्तीको दृष्टान्तबाट अरुले केही पाठ सिकुन्, फाइदा लिऊन् । यिनै सामग्रीहरुले पाठकहरुलाई सँधै परमेश्वरको आशिष अनि अनुग्रहको अनुभूति होस् भन्ने मेरो प्रार्थना छ ।
यही उदेश्यस्वरुप ब्लग सुरु गरेको छु । ब्लगको लिंक http://merokalam-suman.blogspot.com/ । र ब्लगको Fan Page: https://www.facebook.com/merokalam.suman/ हो ।
लेख्नुको उदेश्य मनका भावनाहरु शब्दमा व्यक्त गरेर मन हल्का पार्नुमात्र नभएर पढ्नेहरुको जीवनमा केही न केही मूल्य थप्नु पनि हो, ताकि उसले बाँच्ने कला सिकोस् । मानवीय व्यवहारहरुको बारेमा जानोस् । यहाँ पोष्ट हुने सामग्रीहरु कुनै न कुनै रुपमा बाइबल र प्रभु येशूसँग सम्बन्धित हुनेछन् । यो एउटा ख्रीष्टियान जीवन बाँच्दै गर्दाको तीता–मिठा क्षणहरुको सँगालो हो । मलाई रुवाउनेहरुको बारेमा कम लेखिनेछ, हसाउँने र मैले पनि हँसाएकाहरुको बारेमा धेरै लेखिनेछन् ।
अरु पनि थुप्रै आशिषहरु परमेश्वरले मलाई दिनुभएको छ । यति थोरै आशिषहरु मात्र यहाँ बाँडेको छु । धन्यवाद ।