Skip to main content

युवावस्थामा कसरी हाँस्न सकिन्छ ?



जवान युवावस्थामा हुँदा तिमी खुशी होऊ, तिम्रो हृदयले तिम्रो जवानीमा आनन्द दिऊन् । तिम्रा आँखाले देखेका कुराहरु र तिम्रो हृदयका कुराहरुलाई पछ्याऊ । (उपदेशक ११:९)
बाइबलले यसो भनिरहँदा पनि कतिपय अवस्थामा युवाहरु पटक्कै खुशी छैनन् । युवाहरुलाई देशको भावी कर्णधार, मण्डलीको खम्बा, पृथ्वीको गहनाको रुपमा उपमा दिइएको छ । तर ती मध्ये धेरैजसो बेचैन अवस्थामा गुज्रिरहेका छन् । कोही यस्तो जीवन बाँचिरहेका छन्, जसले अरुको जीवनमा मूल्य थप्ने कल्पनासम्म गर्न सकिँदैन । दुर्व्यसन, अनैतिकता, मोजमज्जा, अदूरदर्शी नीति तथा नकारात्मक सोच अनि कालान्तरमा जीवन लक्ष्यविहीनता र शुन्यताको खाडलमा…
यो कसरी सम्भव छ एक जोशिलो अनि शक्तिशाली चमक बोेकेको युवाको लागि ? जसको मुहारमा अनेकौं आशाका किरणहरु सप्तरंगी रंगमा छरिएका देखिन्छन् । वर्तमान संसारमा भोकोपन र नांगोपनले गाँजेको छ । त्यो भोक खाना नपाउँदाको मात्र भन्नु एक अपवादमात्र हो । चाहिने जति खान, लाउन पाएर पनि मानिसहरु निराशाको जालमा फसेका छन् । यो समस्याबाट युवाहरु अछुतो छन् भन्नु गलत विश्लेषण ठहरिन्छ । आफूलाई वेवास्ता गरिएको र कसैको लागि महत्वपूर्ण नभएको वा नचाहिएको महशुस गर्नुभन्दा दुःखदायी अवस्था अर्को कुन होला र ? यही भावना र समस्याबाट युवाहरु पिरोलिएका छन् । उनीहरुको भोक भनेको उनीहरुप्रति गरिनुपर्ने वास्ता र फिक्रीको भोक नै हो । कतिपय अवस्था अग्रजहरुबाट आफूलाई दुरुपयोग/अबमूल्यन गरिएको सत्यता थाहा पाउँदा उनीहरुको आत्मसम्मानमा चोट पुगेको छ । विशेषगरि राजनैतिक आन्दोलनहरुमा कुरै नबुझी झण्डा बोकेर सडकमा चिच्याउँदै हिँड्नेहरु यस्तो मनोभावनाको शिकार भएका छन् ।
मानवजीवन अति अनमोल छ । यो सत्यता अकाट्य छ । त्यसमा पनि झन युवावस्था त झन् उर्जाशील अवस्था हो । यिनै अवस्थामा हामीले पार गरेको दुरीले हाम्रो भविष्यको उचाईलाई निर्धारण गर्दछ । तर यो सत्यता बुझ्नुभन्दा पनि व्यक्तिगत रुपमा महशुस गर्न अत्यन्त जरुरी छ । तपाई आफैंलाई किन अवमूल्यन गर्नुहुन्छ ? जब कि तपाई यति मूल्यावान हुनुहुन्छ । तपाईको खाँचो मण्डलीलाई छ । देशलाई छ, अझ बढी तपाईको परिवारलाई । तपाईले गर्न सक्ने परिवर्तनको पर्खाइमा सबैजना कुरिरहेका छन् । त्यसो हो भने हामी किन आलटाल गर्दैछौं ? सुत्ने समय होइन यो तर सफलताको दौडमा कुद्ने समय हो ।
हामीमा एउटा हीनताबोधको समस्या छ । जुन मनोभावले हामी अरुको त्यो उच्चतम् स्तरसम्म आफूलाई कहिल्यै नपुग्ने हो कि भन्ने शंका, उपशंका उब्जाइदिन्छ । जब अरुसँग आफूलाई तुलना गर्न थाल्छौं, यो बुझ्नु जरुरी छ, हामी आफैंले आफ्नो मूल्य घटाइरहेका हुन्छौं । यसले गर्दा हामीमा भएको क्षमता क्षीण हुँदै जान्छ र हामी अझ निरीह बन्दै जान्छौं । हामी आफूभन्दा माथिको सयजनालाई देखेर इर्स्या गर्दैनौं तर आफूमुनीको हजारौं हजारलाई हेरेर उत्साहले भरिन्छौं । हामी आफुभन्दा माथिको मानिसको खुट्टा तान्दैनौं । बरु आफैलाई टेकाइ अझ माथि धकेलिदिन्छौं । बरु हामी आफ्नो रफ्तारलाई बढाईदिन्छौं । यसरी जिउनलाई उत्साह र प्रेरणाले नभरिने हो भने र चीलको जीवन मात्रै जीवन हो अरु जीवन व्यर्थै हो भन्ने विश्लेषण गर्ने हो भने एउटा जुरेलीले केको आशामा बाँच्न र हाँस्न सक्छ र ?
जीवनको फिक्रीले हामी भयभित भएका हुनसक्छौं । बेरोजगारको समस्या, महँगी र आर्थिक मन्दीले जनजीवन कष्टकर बन्दै गएको छ । यसले मानिसले गर्नुपर्ने सघर्षलाई दोब्बर अझ कठिन बनाईदिएको छ । चिन्ता र फिक्री नभएको को होला ? चिन्ता र फिक्रीबाट टाढै बस्नुपर्छ र हाम्रो वास्ता परमेश्वरले गर्नुहुन्छ भनेर हामीले धेरैपटक सुनेका छौं । यसको मतलब हामी खुट्टा पसारेर बस्दा पनि हुन्छ, अजिगंरको आहारा स्वत: मिल्छ भनेझैं सबै कुरा समाधान भएर जान्छन् भन्ने पटक्कै होइन ।
केही दूर सुखद भविष्यले हामीलाई पर्खिराखेको छ । के हामी हाम्रा अग्रजहरुको लागि जिम्मेवारी दिन लायकको र भरोसा गर्न योग्य छौं ? (१ तिमोथी ४:१२) यसरी हामी लक्ष्यतिर अघि बढिरहनुपर्छ । हामीलाई जीवनभरिनै केही न केहीको आवश्यकता र अभाव खट्किरहनेछ । यसअर्थमा कि हामी भरिपूर्ण कहिल्यै हुनेछैनौं । त्यसैकारण हाम्रो लक्ष्यको केन्द्रमा पुग्नलाई केही गुमाउनुपर्छ, कतै छोडिनुपर्छ भने त्यसले पार्ने चोटप्रति दुःखी हुनुहुँदैन । गुमाउनुपर्ने चीजलाई विलम्ब नगरि चटक्क छोडिदिनुपर्छ ।
हामीले एउटा सुन्दर सपना देख्न जरुरी छ । जसले हामीलाई एउटा दौडिने मार्ग निर्धारण गरिदेओस् । उक्त सपनाप्रति आशावादी भएर मात्र हामी खुलेर हाँस्न सक्छौं । नत्र हामीले केको आधारमा केको लागि संघर्ष र परिश्रम गर्ने ? यदि त्यो भविष्यमा हावालाई खेदेको जस्तो मात्र हुन्छ भने । यसैले हामी सबै सचेत भएर अगाडि बढ्नैपर्दछ ।

                                                       -------0--------

Leave your comments here!

Comments

Popular Posts

क्रिश्चियन युवतीहरुसँग लभ गर्ने गैह्र–क्रिश्चियन साथीहरुले बुझ्नैपर्ने कही कुराहरुः

के तपाईँको कुनै क्रिश्चियन केटीसँग लभ परेको छ ? जबकि तपाईँ एक गैह्र–क्रिश्चियन हुनुहुन्छ । क्रिश्चियन सुन्दरीहरुसँग लभ गर्ने गैह्र–क्रिश्चियन साथीहरुले बुझ्नैपर्ने कही कुराहरुः कोही–कोहीले चर्चमा गवाही बाँडेको सुनेको छुः ‘म सुरु–सुरुमा चर्च केटीहरु हेर्नमात्र जान्थेँ; तर पछि–पछि मैले येशूलाई विश्वास गरेँ; यसरी मैले प्रभुलाई पाएँ ।’ ओहो ! क्याबात ! यस्तो पनि हुन्छ र ? अवश्य हुनसक्छ । साँच्चै केटी हेर्ने नियतले नै चर्च जाने हो भनेता सँधै राम्रो मौका हुनसक्छ; किनकी प्रार्थनाको बेलामा सबैले आँखा चिम्लिने गरिन्छ । उत्निखेर आफूले चाँहि आँखा ठूला–ठूला पारेर चारैतिर जता हेर्न मन लाग्यो उतै हेर्न कसले रोक्ने ?

श्रीमाया आमाको जीवन

कोशीको पानी यो जीन्दगानी सलल जाइजान्या हौ हजुर ! आमाको कोखमा बास मात्रै लिए नि,  कुन देशको मरण हौ हजुर ! ‘नेपथ्य’को यहिँ गीतजस्तै एउटा जीवन देखेँ मैले । लियो टाल्सटायको ‘मानिसलाई कति जमिन चाहिन्छ ?’ नामक रुसी कथामा ‘प्याखोभ’लाई अन्तिममा उसलाई चाहिएको जति जमिन मिल्दछ, तर आफूलाई चाहिएको जति जमिन नपाएको जीवन पनि देखेँ मैले । उहाँलाई सबैले श्रीमाया आमा भन्थे, बडहरा बस्ने आमा भन्थे । म इटहरी बस्न थालेको समयदेखि नै उहाँलाई बेला–बेलामा चर्चमा सँगतिमा आउनुभएको देखेको थिएँ । उहाँ बलबुताले सकुन्जेल चर्च आउनुभयो, तर केही दिन अघि सदाको लागि अस्ताउनुभयो, सायद तुरहीको आखिरी आवाजसम्म ।

गाऊँ घरतिरको एकहप्ते बसाइ (संस्मरण)

धेरै समय पछि गाऊँ फर्केको थिएँ । मण्डली परिवारसँग राम्रो सँगति गर्न पाईयो । परमेश्वरका राज्य बढ्दो छ, बरु छेऊछाऊका मानिसहरु मौन छन्; तर टाढा–टाढाबाट मानिसहरु प्रभुमा फर्केका रहेछन् । घरमा २३ धार्नीको सुँगुर काटिएको रै’छ, पछि म बसुञ्जेल २ वटा गिरिराज भाले सिद्धयाइए । आहालेमा एउटा अनि डोडेनी मामाघरमा एउटा गरेर जम्मा ४ वटा लोकल–गिरिराज भालेहरु चामचुम पारियो दशैँका अवसरमा । घर पुगेको तेस्रो दिन भैसी सुत्केरी भईन्, बिगौति दुध खुब खाइयो, दुधले मुख कुल्ला गरियो । निबुआ र काँक्रा फर्सीको दानाको छोपसँग साँधेर बजाइयो, यो अन्तिम वाक्य देख्दा सायद तपाईँहरु कत्ति जनाको मुख रसाईसकेको हुनुपर्छ । भोराम पाखातिर गएर एक–दुई भारी घाँस काटेर ल्याउने विचार थियो, तर पार्ईएन । वाइली तिर जान पाइएन, फकुल दार्बुतिर जाने रहर अधुरै रह्यो । तर कल्पुम तिर गएँ, कक्षा ३ सम्म पढेको स्कुल घुमेँ, बालापनको यादहरु आँखाभरि नाचे । ब्ओकुला फुटबल मैदान तिर गएँ, पिङ्ग खेलेँ, रमाएँ । सकेसम्म गाउँका यादहरु मोबाइलमा खिँचे । कतिपय तस्वीरहरु तपाईँहरुले देखिसक्नुभएको छ ।

सुन्दरताको बारेमा केहि कुरा...

Photo of the girl is taken from Google. Thanks!  कसलाई मन नहोला सुन्दर नदेखिने ! को नराम्री हुन चाहन्छ ? बरु ब्युटी पार्लर धाएर होस्; ब्युटीप्लस एप चलाएर होस् वा अलिक कडा रुपमा भन्दा मैदाको पिठो घसेर नै किन नहोस ? सबैलाई ह्याण्डसम हुनुपरेको छ । सबलाई ब्युटीफुल हुनुपरेको छ । तर कतिपय स्मार्ट र आदर्शवान मानिसहरु भन्ने गर्छन् ‘अनुहार राम्रो भएर के गर्नु ? व्यहोरा पो ठीक हुनुपर्छ नि !’ अति राम्रो कुरा मान्छेको सुन्दरता जस्तोसुकै होस्, व्यहोरा ठीक हुनुपर्छ; चरित्र राम्रो हुनुपर्छ । तरपनि मानिसहरु जीऊ पूरै घनश्याम वर्णको भएप नि अनुहारको भाग जत्तिलाई गोरो बनाउन प्रयास गर्न छोडेका छैनन् । वास्तवमा सबै मानिस राम्रा छन् । सबैको आ–आफ्नै सुन्दरता छ । तर कतिपय अवस्थामा सुन्दरता; छालाको गोरोपनबाट नापिन्छ । यहाँ कोही काला छन्, कोही हल्का काला; अनि गहुँगोरो, गोरो र अति गोरो पनि । गोरोपन टल्किने नै; लगभग खुइल्याए जत्तिकै ।

समाधान नहुने समस्याहरु (आखिरी घडीहरु)

यो संसार शैतानको हातमा छ भन्दा थुप्रै विश्वासीहरुलाई अपत्यारिलो र अस्वीकार्य हुनसक्छ । तर बाइबलका केही खण्डमा यस कुराको ठोकुवा गरिएको छ । यदि यो संसारमा शैतानको शासन नभएको भए परीक्षाको समयमा प्रभु येशुलाई ‘म यो सारा अधिकार र यिनको गौरव तपाईलाई दिनेछु, किनभने यी सबै मलाई सुम्पिएका छन्, र म जसलाई इच्छा गर्दछु, त्यसलाई दिँदछु । तपाईंले मलाई दण्डवत गर्नुभयो भने यी सबै तपाईंका हुनेछन् (लुका ४ः६–७)’ भनेर कसरी भन्न सक्थ्यो र ! यो कुरा यशैया १४ः१२–१५ पदसँग पनि सम्बन्धित छ, जसमा शैतानलाई यसरी सम्बोधन गरिएको छः ‘तँ कसरी स्वर्गबाट खसेको छस्, ........तँ....भुइँमा खसालिएको छस्, ......तँ चिहानसम्म खाडलको तल्लो गहिराईसम्मै होच्याइस् ।’ स्वर्गको आफ्नो अधिकार गुमाएपछि शैतान संसारको शासक भएर बसेको छ । बाइबलका यी (युहन्ना १२ः३१, युहन्ना १४ः३०) पदहरुलाई हेर्ने हो भने प्रभु येशुले पनि शैतानलाई संसारको शासक भनेर सम्बोधन गर्नुभएको छ ।